Την τελευταία δεκαετία δημιουργήθηκαν ή διευρύνθηκαν πολλά κοινωνικά και κοινοτικά κέντρα για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης της Ελλάδας. Σήμερα, η ανεργία στη χώρα παραμένει στο 25% και αυξάνεται σε ποσοστό άνω του 50% για τους νέους. Εν τω μεταξύ, ως αποτέλεσμα των μέτρων λιτότητας, οι συντάξεις μειώθηκαν κατά το ήμισυ και οι μισθοί στις θέσεις εργασίας του δημοσίου μειώθηκαν κατά 40%. Και πάνω από όλα αυτά, υπάρχει η διαβόητη προσφυγική κρίση.
Παράλληλα με τις καταλήψεις και τις διάφορες λαϊκές μονάδες κοινωνικής πρόνοιας, τα κοινοτικά κέντρα παρέχουν βοήθεια σε ανθρώπους που βρίσκονται σε διάφορες δύσκολες καταστάσεις, σε εκείνους που ξαφνικά δεν μπόρεσαν να πληρώσουν το ενοίκιο και να στηρίξουν τα παιδιά τους ή, στην περίπτωση πολλών προσφύγων, που ζούσαν σε καταυλισμούς με μη ικανοποιητικές συνθήκες . Πολλοί από τους τελευταίους έχουν πλέον γίνει «πελάτες» στα κέντρα υποδοχής και αλληλεγγύης.
Ο Γιάννης εργάζεται ως ψυχοθεραπευτής στο Κέντρο Κλινικής Ψυχολογίας Βαβέλ, το οποίο λειτουργεί εδώ και δέκα χρόνια. Αρχικά, το κέντρο επικεντρώθηκε στους αιτούντες άσυλο, αλλά σταδιακά έπρεπε να ανταποκριθεί και στις νέες εξελίξεις και έτσι το κέντρο έγινε επίσης κέντρο ημερήσιας φροντίδας για διάφορες κατηγορίες μεταναστών.
